اثر حاد دو نوع تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی بر شاخص های آسیب سلولی (ast,alt,alp) و رشدی (igf-1,gh) در زنان فعال

هدف انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر حاد دو نوع تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی بر شاخص سرمی آسیب سلولی (ast,alt,alp) و رشدی (igf-1,gh) در زنان فعال بود. آزمودنی های پژوهش حاضر را 20 نفر از زنان فعال (سن 51/2 ± 43/23 سال، قد 74/1±42/166 سانتی متر، وزن55/17±95/58 کیلوگرم) تشکیل می دادند که به طور تصادفی در دو گروه، تمرین مقاومتی تداومی، تناوبی قرار گرفتند. گروه تداومی و تناوبی به مدت هشت هفته ، هفته ای سه جلسه در شش ایستگاه (جلو ران، پشت ران،پرس پا، جلو بازو، پرس سینه، کشش زیر بغل) به تمرین پرداختند. حرکت هر ایستگاه در دو ست و یک دقیقه استراحت بین ایستگاها و دو دقیقه استراحت بین ست ها انجام شد. نمونه های خونی قبل و بلافاصله بعد از ورزش در جلسه ی اول و قبل و بلافاصله بعد از جلسه ی آخر تمرین جهت ارزیابی فعالیت های آنزیم های ast,alt,alp سرمی از طریق روش آنزیماتیک وigf-1 و gh با روش الایزا گرفته شد . جهت مقایسه ی داده های درون گروهی تغییرات حاد جلسه ی اول و آخر از روش های آماری t وابسته و بین گروهی از t مستقل استفاده شد. برای ارتباط سنجی کرولیت corelate استفاده شد. در تمام موارد سطح معنا داری p<0/05 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد متعاقب یک جلسه ورزش مقاومتی درهر یک ازگروه ها alt افزایش داشت ولی معنا دار نبود. تفاوت بین گروهی نیز در alt وجود ندارد. ast نیز در هر دو گروه افزایش داشت ولی تنها درگروه تداومی افزایش معنادار داشت. تفاوت بین گروهی ast وجود داشت. که در گروه تداومی افزایش معنادار بود. alp در جلسه ی اول در هر دو گروه کاهش معنا دار داشت ولی تفاوت بین گروهی وجود نداشت. igf-1 متعاقب یک جلسه و یک دوره تمرین تغییر معناداری نداشت. gh متعاقب یک جلسه در هر دو گروه افزایش ولی در گروه تناوبی افزایش معنادار داشت ولی پس از 8 هفته افزایش داشت ولی کمتر از جلسه ی اول بود. تفاوت بین گروهی نیز در میزان gh و igf-1 وجود نداشت.